این بیمار اولین فردی است که در انگلستان این ایمپلنت را دریافت کرده است. هدف این فناوری بازگرداندن نسبی بینایی در افرادی است که از آتروفی جغرافیایی (geographic atrophy) رنج می‌برند. آتروفی جغرافیایی، شکل پیشرفته‌ای از دژنراسیون ماکولای خشک مرتبط با سن (AMD) که می‌تواند اثرات مخربی بر بینایی داشته باشد. این بیماری پیشرونده است و تقریباً 7 درصد از افراد بالای 80 سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در حال حاضر هیچ درمان مؤثری برای آن وجود ندارد.

این بیمار می‌گوید: «با از دست دادن بینایی چشم چپم به دلیل خشکی AMD، دیگر نتوانستم کارهایی مانند باغبانی و نقاشی با آبرنگ را که دوست داشتم، انجام دهم. من از اینکه اولین کسی هستم که این ایمپلنت را انجام داده بسایر هیجان‌زده هستم، چرا که دوباره می‌توانم از سرگرمی‌هایم لذت ببرم. امیدوارم که بیماران دیگر نیز از این امکان بهره‌مند شوند."

این روش بازیابی بینایی، شامل قرار دادن یک ریزتراشه 2 میلی‌متری در زیر مرکز شبکیه چشم بیمار و نصب یک جفت عینک مخصوص ویدئویی است که به رایانه‌ای که بیمار روی کمر خود حمل می‌کند، متصل می‌شود. این تراشه، داده‌های بصری ثبت شده توسط عینک را به رایانه منتقل می‌کند. از الگوریتم‌های هوش مصنوعی برای پردازش آن اطلاعات استفاده می‌شود و سپس به عینک دستور داده می‌شود تا روی جسم اصلی تصویر تمرکز کند.

پس از آن عینک این داده‌ها را به تراشه ارسال می‌کند تا آن را به سیگنال الکتریکی تبدیل کند. این سیگنال از طریق سلول‌های شبکیه و سلول‌های اپتیکی به مغز می‌رود و در آنجا به گونه‌ای تفسیر می‌شود که مشابه بینایی طبیعی است.

چهار تا شش هفته پس از قرار دادن تراشه، بیمار باید سیگنالی را ببیند. سپس او باید یک دوره توانبخشی را طی کند تا بتواند با این روش بازیابی بینایی سازگار شود.

ماهی مقیت، مشاور جراح شبکیه چشم در بیمارستان چشم مورفیلدز، مدرس افتخاری بالینی در مؤسسه چشم پزشکی UCL، می‌گوید: "این دستگاه فناورانه، به افرادی که به دلیل AMD خشک بینایی‌شان را از دست داده‌اند، امید تازه‌ای بخشیده است."